ชอบคำสอน กำเมืองนี้มาก เลยอยากแชร์

ชอบคำสอน กำเมืองนี้มาก เลยอยากแชร์
แบ่งปันจาก (ครูสุธัญา  บุญใส)
.............
คนมะเก่าสอนลูกหลานว่า
1.บ่ดีฮู้ก่อนหมอ
2.บ่ดีซอก่อนปี่
3.บ่ดีหนีปัญหา
4.บ่ดีตีหมาต่อหน้าเจ้า
5.บ่ดีไจ้คนเฒ่ากว่าตั๋ว
6.บ่ดีไต่ขัวเล่มเดียว
7.บ่ดีเตียวป่าฮก
8.บ่ดีอู้ลามกในวัด
9.บ่ดีขัดคนเมา
10.บ่ดีถากเสาแป๋งหลัว
11.บ่ดีห่มขัวก่อนข้าม
12.บ่ดีห้ามคนทำบุญ
13.บ่ดีหนุนคนทำผิด
14.บ่ดีปิดลูกปิดเมีย
15.บ่ดีหัวเสียใส่แขก
16.บ่ดีแหกประเพณี
17.บ่ดีป้ายสีคนบริสุทธิ์
18.บ่ดีไปมุดมุ้ง สาว
19.บ่ดีไปห๋าวกลางหมู่
20.บ่ดีไปขู่เอาของไผ
21.บ่ดีหนีไกลปี่น้อง
22.บ่ดีไปฟ้องเจ้านาย
23.บ่ดีโวยวายเกิ๋นเหตุ
24.บ่ดีโลภเขตคันนา
25.บ่ดีคิงฮาใส่ป่อแม่
25.บ่ดีไปแว่บ่อนพนัน
27.บ่ดีนั่งฝันลมๆแล้งๆ
28.บ่ดีขัดแย้งกับหัวหน้า
29.บ่ดีอวดกล้าอวดล๊วก
30.บ่ดีไปส๊วกฮางเผิ้ง
31.บ่ดีหน้าบึ้งใส่คนฮัก
32.บ่ดีไปตั๊กคนหาปล๋า
33.บ่ดีไจ้กาถาในตางตี่ชั่ว
34.บ่ดีไปยั่วคนพาล
35.บ่ดีสอนลูกหลานต๋อนกิ๋นข้าว
36.บ่ดีกิ๋นเหล้าวันศีล
37.บ่ดีแกว่งตี๋นหาหนาม
38.บ่ดีไปถามคนเย่อหยิ่ง
39.บ่ดีอ้อยอิ่งยามเมื่อเต๋มใจ๋
40.บ่ดีขานไขกำหยาบ
41.บ่ดีอาบน้ำเจี่ยว

เพราะเราคือครูธุรการ

เราไม่อยากเป็นครู เราไม่ชอบสอนในห้องเรียนที่ต้องอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์และขีดจำกัดของการศึกษาไทย  ที่มีหลายอย่างในระบบไม่สอดคล้องกับสภาพจริง  ให้สอนเด็ก เด็กอาจได้ทักษะ อาจจะเยอะด้วย แต่ถ้ามันไม่ตรงจริตระบบการศึกษาที่มีเจ้านายและไม่ได้มานั่งสอน ไม่รู้จริงในสภาพปัญหา มันก็จะขัดแย้งกัน  ดังนั้นเราจึงเป็นครูโดยตรงไม่ได้    แต่เรา มีตัวตนและความเป็นเรา ที่สามารถรับรู้เหตุการณ์ต่างๆได้ไวและมีไหวพริบจัดการกับมัน มีจิตวิญญาณการหยิบยื่นความรู้ประสบการณ์จริงที่ไม่ได้สมมุติขึ้นมา และไม่ได้ประกาศผ่านกระดาษว่าเป็นผู้ที่มีวิชาชีพครู เพราะจิตวิญญาณคำว่าครูไม่สามารถสร้างอะไรมารับรองได้นอกจากการกระทำของตัวเอง  คุรุสภาก็ยังรับรองจิตวิญญานี้ไม่ได้  ทุกอย่าง มันปรากฎที่ผลการกระทำ และไม่จำเป็นต้องเป็นครูผู้สอนประจำชั้นเรียน ประจำวิชาเสมอไป เราเป็นครูได้ทุกที่ที่อยากเป็น สอนได้ทุกวิชาที่มีประสบการณ์ เพราะการใช้ชีวิตในความเป็นจริงในแต่ละวันเราต้องใช้ศาสตร์และคิลป์ทุกสาขาความรู้ในการดำรงชีวิตอยู่แล้ว  ดังนั้น อาชีพของเรา จึงเป็นได้ทุกส่วนของการศึกษา และพอใจกับอาชีพที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน  สนับสนุน ส่งเสริมทั้งครูและนักเรียน อยู่กับเด็กๆตั และปกป้องเขาได้ระดับสังคมโดยรวม  มีส่วนร่วมในการดูแลเด็กๆ จากวงกว้าง มีจุดยืนของตัวเองที่ต้องอยู่ระดับสุงสุดให้สามารถเห็นปัญหาระยะไกลและร่วมกำกับดูแลกับผู้มีส่วนเกี่ยวข้องการทุกระดับจนถึงระดับโลกที่มีผลกระทบ  แต่ยกเว้น ครูที่ต้องสอนประจำ เป็นรูทีนไม่พ้นกรอบเจ้านายหลายระดับขึ้นไป มันไม่ใช่บุคลิค เรา ........การจะทำตามฝันไม่จำเป็นต้องมีเงื่อนไขของตำแหน่ง เงินเดือนหรืออยู่ภายใต้ชื่ออาชีพเสมอไป ความเป็นเราไม่มีอาชีพใดมาจำกัดความได้ แต่ที่ทำอยู่ตอนนี้มันโอเคแล้ว