เพราะเราคือครูธุรการ

เราไม่อยากเป็นครู เราไม่ชอบสอนในห้องเรียนที่ต้องอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์และขีดจำกัดของการศึกษาไทย  ที่มีหลายอย่างในระบบไม่สอดคล้องกับสภาพจริง  ให้สอนเด็ก เด็กอาจได้ทักษะ อาจจะเยอะด้วย แต่ถ้ามันไม่ตรงจริตระบบการศึกษาที่มีเจ้านายและไม่ได้มานั่งสอน ไม่รู้จริงในสภาพปัญหา มันก็จะขัดแย้งกัน  ดังนั้นเราจึงเป็นครูโดยตรงไม่ได้    แต่เรา มีตัวตนและความเป็นเรา ที่สามารถรับรู้เหตุการณ์ต่างๆได้ไวและมีไหวพริบจัดการกับมัน มีจิตวิญญาณการหยิบยื่นความรู้ประสบการณ์จริงที่ไม่ได้สมมุติขึ้นมา และไม่ได้ประกาศผ่านกระดาษว่าเป็นผู้ที่มีวิชาชีพครู เพราะจิตวิญญาณคำว่าครูไม่สามารถสร้างอะไรมารับรองได้นอกจากการกระทำของตัวเอง  คุรุสภาก็ยังรับรองจิตวิญญานี้ไม่ได้  ทุกอย่าง มันปรากฎที่ผลการกระทำ และไม่จำเป็นต้องเป็นครูผู้สอนประจำชั้นเรียน ประจำวิชาเสมอไป เราเป็นครูได้ทุกที่ที่อยากเป็น สอนได้ทุกวิชาที่มีประสบการณ์ เพราะการใช้ชีวิตในความเป็นจริงในแต่ละวันเราต้องใช้ศาสตร์และคิลป์ทุกสาขาความรู้ในการดำรงชีวิตอยู่แล้ว  ดังนั้น อาชีพของเรา จึงเป็นได้ทุกส่วนของการศึกษา และพอใจกับอาชีพที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน  สนับสนุน ส่งเสริมทั้งครูและนักเรียน อยู่กับเด็กๆตั และปกป้องเขาได้ระดับสังคมโดยรวม  มีส่วนร่วมในการดูแลเด็กๆ จากวงกว้าง มีจุดยืนของตัวเองที่ต้องอยู่ระดับสุงสุดให้สามารถเห็นปัญหาระยะไกลและร่วมกำกับดูแลกับผู้มีส่วนเกี่ยวข้องการทุกระดับจนถึงระดับโลกที่มีผลกระทบ  แต่ยกเว้น ครูที่ต้องสอนประจำ เป็นรูทีนไม่พ้นกรอบเจ้านายหลายระดับขึ้นไป มันไม่ใช่บุคลิค เรา ........การจะทำตามฝันไม่จำเป็นต้องมีเงื่อนไขของตำแหน่ง เงินเดือนหรืออยู่ภายใต้ชื่ออาชีพเสมอไป ความเป็นเราไม่มีอาชีพใดมาจำกัดความได้ แต่ที่ทำอยู่ตอนนี้มันโอเคแล้ว